Category: quotes

Trappenhuis

Het ging niet goed met één van onze cliënten. Wat er precies aan de hand was wisten we niet, maar goed in de war was ze wel. Ik had de hele middag al met haar doorgebracht, haar opgehaald uit de kliniek waar ze even voor crisis had gezeten en waar ze niet weg wilde. Ze wilde zeker niet naar huis. Want de buren zaten haar achterna. De buurvrouw had haar kat neergestoken, ik zou het zelf wel zien als we thuis kwamen.

Dit was een ander mes wat ik vond in mijn dashboardkastje; een klant had hem even veilig opgeborgen. (2015)

Gelukkig zat de kat in goede gezondheid in de vensterbank, maar ik vond het toch verontrustend. Ze had een groot messenblok op het aanrecht staan, daarvan had ze al een paar messen over het balkon gegooid nadat ze daarmee naar de deur gegaan was om zich te verdedigen, wederom tegen de buurvrouw, maar dat vond ze toch te gek. Ze had de messen van zich af gegooid. Die lagen nu onbereikbaar op een verdieping lager, maar er stonden nog 4 steakmessen in het blok. Toen ik toch naar mijn auto liep om iets te pakken, nam ik de messen en een scherpe keukenschaar mee. Better safe than sorry. Ik had niet nagedacht over een tasje of iets dergelijks.

In het trappenhuis kwam ik een heel oude bekende tegen, een cliënt die ik 30 jaar geleden al begeleidde. Het is hem tot nu toe niet gelukt om te stoppen met gebruiken. Hij dealt en hosselt om zijn gebruik te bekostigen. We vinden het altijd leuk om elkaar even te treffen.

Tja, daar liep ik met mijn 4 steakmessen en een grote puntige schaar in mijn handen. Ik realiseerde me ineens dat dit toch wel vreemd over kon komen.

Dat moment in het trappenhuis. Humor ligt op straat. ‘Hoi! Alles goed?’ groette mijn oude bekende vrolijk. ‘Hee hoi! Ja alles goed hoor! Ik loop er wel een beetje raar bij!’ groette ik terug. Hij leek niets raars in de voorraad messen te zien. ‘Je komt zeker bij Carolien weg? Nou later, ik moet verder hoor!’

En hij rende weer door naar een adresje waar hij wat af te handelen had.

Quotes uit de bemoeizorg #4

Erg Cocks? Dat moest ik opzoeken. Ik heb het wel eerder gehoord en in verband met christelijk zijn, maar wat is dat eigenlijk voor uitdrukking? Het blijkt over Hendrik de Cock te gaan. Smerige Koksen, zoals wel gezegd werd. Hij brak met de Hervormde Kerk en vond de Gereformeerden uit, streng in de leer. Koksen.

En verder? Gaat de tippelzone op 31 maart 2019 na 21 jaar sluiten en moeten alle vrouwen ‘uitstappen’. Iedere vrouw heeft een eigen casemanager en een ‘aanjager’ om alles te laten samenwerken. Laten we hopen dat het werkt. As for dit tegeltje kwam het opnameplan even uit de lucht vallen en was dit de eerste spontane reactie van  mijn cliënte, waar ik al een tijd  mee samenwerk en die zich nooit geneert alles wat ze denkt er maar uit te gooien. Dat is mooi aan haar.

Dat zij zich zou prostitueren herkent ze nauwelijks. Eigenlijk alleen als ze, overigens zonder het verplichte pasje, af en toe aanwezig is op de Bornholmstraat. Wat thuis gebeurt ziet zij heel anders. Uitstappen is voor haar geen doel, onderdak wel. Voor de casemanager, de aanjager en de burgemeester telt alleen het uitstappen. Hoe gaat dat als zij, uitgestapt en wel, met een nieuw onderdak opnieuw veel ‘goede vrienden’ over de vloer heeft waar zij wel eens een dienst aan wil verlenen en zij haar daarna een tientje geven om coke te kopen? Is ze dan nog steeds uitgestapt want niet meer op de tippelzone, of is dat dan een vorm van thuisprostitutie die zich aan de openbare orde onttrekt?

Hoe zou ik het haar gunnen als het lukte, die opname en het beloofde onderdak wat dan aansluitend geregeld zal worden; ‘Ik hoef daar maar 5 of 6 weken te blijven, dat is te doen!’ zegt zij blij. En hoe zou ik haar een volgende mislukking niet gunnen. Voorbereiding is het halve werk. Ook op dat je zelf best iets moet doen in een opname. En dat het geen kwestie is van ‘dan zit ik wel even een paar weken met de handjes bij elkaar te bidden als ik dan onderdak heb daarna’.

Want ze zijn ‘daar’ wel degelijk Cocks. En dat stoppen met roken zal er dan ook van moeten komen. Ik ga voor haar duimen tot ik erbij neerval.

Naschrift: ik werd op de dag van opname gebeld uit het westen van het land. Mevrouw was meteen weer vertrokken en het had nog de nodige moeite gekost om haar van het hoofdkantoor naar de afdeling te laten komen om minimaal een rondleiding te krijgen.

De reden? Men was vergeten te vertellen dat het om een gesloten afdeling ging. Dat deed haar teveel denken aan al die andere gedwongen opnames. Had dat even van te voren gezegd… dan had zij vooraf een afweging kunnen maken en kunnen kiezen al dan niet akkoord te gaan… eigen kracht weet u nog… dat houdt ook zelf mogen beslissen op grond van de juiste informatie in…. jammer. 

Quotes uit de bemoeizorg #3

Deze zin knalt ze er in één vloeiende stroom uit. De teleurstelling over haar tot voor kort beste vriendin die ze al sinds haar 6e jaar kende en die ook ‘rookt’ is rauw en pijnlijk voelbaar.

De vriendschap is voorbij. Misschien maar wel zo goed. Als dit je beste vriendin is, heb je geen vijanden meer nodig… en toch doet het pijn. Veel pijn want weer iemand kwijt geraakt door die eeuwige verslaving waarin uiteindelijk niets anders er toe doet, dan dat volgende trekje aan de Piepe.

Dat is dikke shit. Als je dat tot je door zou laten dringen.