foto: Froukje Algera
Gelezen in het Dagblad van het Noorden 23-07-2016; een artikel over de voorgenomen sluiting van de tippelzone aan de Bornholmstraat in Groningen. Wat een treurig besluit.
Maar ja, er is een nieuwe burgemeester in Groningen en traditiegetrouw brengt die in zijn inwerkperiode een bezoek aan de tippelzone in Groningen. Net zoals nieuwe wethouders die verslavingszorg in hun pakket hebben. En nieuwe directeuren en managers in de verslavingszorg. En ja, allen trokken wit weg bij De Confrontatie met de tippelzone. Onze nieuwste burgervader noemt de situatie op de tippelzone schrijnend en mensonterend in de krant. De gemeente Groningen stelt dat er inmiddels geen sprake meer is van een overlastmaatregel zoals de tippelzone ooit bedoeld was, maar van een zorginstelling voor straatprostituees. Dat is ineens, zo valt te lezen, hoewel goed bedoeld, ‘onwenselijk voor deze zeer kwetsbare en vaak beschadigde groep vrouwen’. Huh? Wat moet je dan doen met kwetsbare personen? Niet voor ze zorgen?
Tja, tja, tja. Deze burgemeester was nog lang niet in dienst toen er nog geen tippelzone was in Groningen. In 1998 was Hans Ouwerkerk nog burgemeester. Hij was degene die de moed had om de ellende van de illegale straatprostitutie te durven doorbreken door een tippelzone in te stellen. In de jaren voor 1998 was de situatie nog wel wat schrijnender en mensonterender. We schreven er zelfs een boekje over in 1995.
Ik mag dat stellen, ik liep daar rond in die jaren. Op de Preadiniussingel, de Westerhaven, de Noorderhaven en de Vissersbrug. Met een tasje met condooms om uit te delen, een pakje shag voor hen die even niks te roken hadden, een praatje, een foldertje van de ‘bibliotheek’ op de A-weg waar vrouwen terecht konden. Een huiskamer mocht het SPP toen nog niet heten namelijk. De dames van de straat moesten daar 10 minuten voor lopen maar ze kwamen wel. Een tosti, een praatje, douchen, menselijk zijn in de onmenselijkheid die straatprostitutie nou éénmaal meebrengt. Gezien worden. Grappen maken, make-uppen. Eens in de week kwam de bevlogen GGD verpleegkundige voor een SOA spreekuur. We deden wat we konden en we deden dat goed.
In 2016 heeft men geen idee meer over die geschiedenis. Vrouwen die in een auto stapten met een onbekende klant die bepaalde waar er zaken gedaan zouden worden. Dat kon ook ver van de bewoonde wereld zijn. Ik zag het avond aan avond gebeuren. Het was naar, het was machteloos. Werken zonder condoom omdat die niet binnen handbereik te koop waren en de klant sowieso dan meer wilde betalen, ook toen al. De politie die undercover rond reed om te kunnen bekeuren voor illegale prostitutie. De prostitutiemoorden van de 90-er jaren. De angst die er daarna heerste. Ik kan me nog goed herinneren dat ik met mijn rode Peugeot 205 langs de Preadiniussingel reed na de gruwelijke moord op Antoinette Bont. Ze was in stukken gehakt en in gedeeltes gevonden, haar hoofd is nooit aangetroffen. Ik voelde de angst van de vrouwen die er toch weer stonden. Ik wilde ze in mijn kleine auto laden en wegbrengen naar een veilige plek. Maar die was er niet. De ‘bibliotheek’ ging om 22.00 dicht.
We kunnen nu wel denken dat die 90-er jaren nooit meer terug komen. Dat Willem van E. toch opgepakt is en levenslang heeft. Dat er al jaren geen moord meer gepleegd is in het prostitutiecircuit in Groningen. Dat is ook zo. Heeft dat misschien iets te maken met de veiligheid en de zorg van de tippelzone en de huiskamer die daar al 18 jaar staat in een ‘tijdelijke’ keet? Komt dat tijdelijk toch nog uit.
De vrouwen denken zelf ook heel anders over de voorgenomen sluiting van de Bornholmstraat; dit ís ons leven, stellen zij in hetzelfde Dagblad van het Noorden. Het is de moeite waard om dit artikel te lezen als je deze blog tot nu toe gelezen hebt!
Deze kwetsbare groep vrouwen mag niet in de steek gelaten worden. Ze zullen niet stoppen met werken in de prostitutie omdat de (landelijke) politiek besluit dat de tippelzones geen bestaansrecht meer hebben. Dat hebben ze vroeger ook niet gedaan. Het is een illusie te denken dat afgedwongen uitstapprogramma’s zullen werken. Sterker nog, het is zelfs tegen de rechten van de mens om voor de ander te bepalen wat goed en wat slecht is. Justitie mag bepalen waar de wet overtreden wordt. Maar prostitutie is allang niet meer illegaal zolang het gaat om vrijwillige seks tussen volwassenen. Gedwongen prostitutie, prostitutie door minderjarigen en onveilige werkomstandigheden zijn wel verboden.
Ik roep mijn Gemeente Groningen op om de tippelzone en de huiskamer op de Bornholmstraat te handhaven. Waar zicht is op gedwongen prostitutie en minderjarigheid, en de buurtagent onmiddellijk betrokken kan en wil worden. Waar je niet illegaal kunt en hoeft te zijn, daar is geen reden voor. En waar de werkzaamheden zo veilig als mogelijk zijn in het loodzware vak wat prostitutie heet.
Maak niet de fout om prostituerende vrouwen te bestempelen als vrouwen die niet weten wat ze doen. Dat weten ze namelijk voor het overgrote deel wel en daar bewonder ik hen om.
Naschrift: in herinnering aan de moord op, de doodslag op, de vermissing van al deze dames die ik kende. En ja dat is best heftig want ze zijn er niet meer: Michelle Fatol, Annelies Reinders, Antoinette Bont (onopgelost), Jacqueline Schippers, Shirley Hereijgers (onopgelost), Jolanda Meijer (vermist), Saskia Hellendoorn, Sasja Schenker, Marian Kusters (vermist)
Fact: 6 van deze 9 vrouwen werden vermoord, gedood of vermist voordat de tippelzone bestond. Na 2009 zijn er geen nieuwe moorden, doden of vermissingen gemeld.
Met dank aan: Mick van Wely voor zijn nooit aflatende belangstelling voor de onopgeloste prostitutiemoorden in Groningen.
Er zijn nog wat gedateerde boekjes “Het leven gaat door’ over voor € 5 per stuk. Bestellen kan! Via info@noorderzucht.nl
Het ontstaan van dit blog heeft te maken met een café en met geschiedenis. Ik zat in het café met een collega die ik al jaren kende en waardeerde en hij vertelde mij over een cliënt die ik ook al meer dan 15 jaar kende en dat deze ooit betrokken geweest was bij de grote...